1) «حتا» در عربی «حتى» به معنای «تا» است و همیشه با زمان (نه مکان) همراه است. در قرآن 97: 5 (سَلامٌ هِیَ حَتَّی مَطْلَعِ الفَجْرِ) نیز آمده است و همیشه به زمان اشاره دارد. کلمه ای که به مکان اشاره می کند «حیت حیث» است که به معنای «کجا» است و همیشه با یک مکان همراه است. اگر آن‌گونه که شکاکان ادعا می‌کنند آیه محل است، باید قبل از آن «جایی حَیث» می‌آمد و آیه «حِیث بلغرب الشمس» خوانده می‌شد، در این صورت آیه واقعاً به معنای غروب خورشید بود. با این حال این مورد نبود. آیه با «تا حتى» شروع شد که فقط به زمان اشاره دارد. پس «غروب خورشید مغرب الشمس» زمان غروب آفتاب است (نه مکان). با این حال به اشتباه به "محل غروب خورشید" ترجمه شد.

2) در دستور زبان عربی به همه مکان ها و مکان ها به صورت مذکر اشاره می شود. مثلاً «هاذا المكان»... چون غروب خورشيد يك مكان است پس بايد در حالت مذكر نيز رجوع شود ولي اينطور نبود. این آیه با حالت مؤنث خاتمه می‌یابد: «در آن مردم وجدّندها قوما را یافت» در اینجا «آن ها» عربی در حالت زن است. یعنی به چشمه گل آلود (حالت زن عين حمئة) اشاره دارد نه «محل غروب آفتاب» (حالت مرد).

پس هم «تا حتي» در ابتداي آيه و هم حالت زن در آخر ثابت مي كند كه ترجمه اشتباه بوده است. قرآن 18:86 به سادگی می گوید که ثُ القرنین تا غروب آفتاب به حرکت خود ادامه داد، در حالی که غروب می کرد، او (و لشکرش) در چشمه گل آلود بودند و در آنجا مردمی را یافت...

در قرآن، طلوع و غروب و نیز طلوع و غروب ماه آمده است: